به گزارش شهرآرانیوز، زنجبیل جزء گیاهان دارویی مهم است. خواص زنجبیل گوناگون است؛ از جمله ضد تهوع، مقوی قلب، ضد لخته شدن خون، ضد باکتری، آنتی اکسیدان، ضد سرفه، ضد سموم کبدی، ضد التهاب، ادرارآور، کاهش اسپاسم، محرک سیستم ایمنی، ضد نفخ، افزایش ترشحات رودهای معدی، پایین آورنده کلسترول خون، محرک گردش خون مغزی و محرک هضم غذا میباشد.
از زنجبیل استفادههای متنوعی میشود. از خواص زنجبیل میتوان پیشگیری از: تهوع و استفراغ، کم اشتهایی، بی اشتهایی روانی، اسپاسم روده، برونشیت، مشکلات روماتیسم را نام برد. در صنعت غذایی هم به عنوان چاشنی استفاده میشود.
در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که زنجبیل دارای خاصیت ضد سرطانی میباشد. جینجرول، مهمترین جزء تشکیل دهنده زنجبیل که مسئول ایجاد طعم و مزه در این گیاه میباشد، از رشد سلولهای سرطانی مخصوصا سرطان روده بزرگ در انسان جلوگیری میکند.
-زنجبیل با افزایش ترشح بزاق دهان و آنزیمهای مجرای گوارشی، به هضم و جذب مواد غذایی کمک میکند.
-زنجبیل با بیرون راندن مخاط خلطی از ریه ها، به درمان آسم، برونشیت و دیگر مشکلات تنفسی کمک میکند.
-زنجبیل نیروبخش، مقوی معده، بادشکن و ضد رقت خون میباشد. درمان کننده یرقان است. اگر پودر آن را روی پوست بدن مالش دهند، آن را تحریک و قرمز میکند.
-تقویت کننده حافظه، بازکننده کبد و قاطع بلغم است و رطوبات غلیظی که در روی جدار روده و معده چسبیده باشد، از بین میبرد. زنجبیل را جهت فلج و ضعف اعصاب تجویز کرده اند.
-خواص زنجبیل برای درمان اسهال ناشی از مسمومیت غذایی نیز مفید است.
-تشنگی را برطرف میکند.
-مخلوط زنجبیل با نبات و کندر را جهت جلوگیری از نفخ میوههای نارس تجویز کرده اند.
-ضماد زنجبیل جهت گری (داءالثعلب) و فرو بردن ورم سودمند میباشد.
-اگر زنجبیل را کوبیده و روی آبگوشت بپاشند، درد مفاصل را تسکین میدهد. علاوه بر این مالیدن زنجبیل خشک و آب تازه آن برای معالجه رماتیسم نافع است.
-برای غدد فوق کلیه مفید بوده و ترشح هورمون کورتیزول را از این غدد زیاد میکند و بیشتر خواص زنجبیل به همین دلیل میباشد.
-در چین از ریشه و ساقه زنجبیل به عنوان آفت کش برای دفع شته و هاگهای قارچها استفاده میشود.
با توجه به میزان متغیر اسانس زنجبیل که ارزش دارویی آن مزبوط به آن است، انواعی از زنجبیل که بالاتر از ۵/۱ درصد اسانس داشته باشند ارزش دارویی دارند؛ بنابراین در صورتی که زنجبیل کهنه باشد و یا به صورت پودر برای مدت طولانی مصرف نشود، کم کم اسانس (رایحه) آن کم شده و ارزش دارویی آن کاهش مییابد.
مهمترین ترکیبات زنجبیل شامل مواد بودار سوزانندهای است که بیشتر اثرات اصلی آن مربوط به همین مواد است.
ترکیبات اصلی آن شامل: انواع قندها (۵۰ تا ۷۰ درصد)، چربیها (۳ تا ۱۸ درصد) اولئورزین (۴ تا ۵/۷ درصد) و ترکیبات سوزاننده (۱ تا ۳ درصد) است.
یک قاشق غذاخوری زنجبیل تازه (۶ گرم) حاوی ۵ کالری، یک گرم کربوهیدرات و مقدار بسیار جزئی چربی، پروتئین و فیبر میباشد.
فرآوردههای مختلفی از زنجبیل در سراسر جهان موجود است که شامل پودر، محلول الکلی، اسانس و عصاره تازه زنجبیل است. میزان مصرف آن تا سه گرم در روز بلامانع است. البته این میزان ممکن است به صورت ۲ تا ۳ نوبت مصرف شود (مثلاً سه نوبت یک گرمی) و یا به عنوان ضد تهوع میتوان یک جا از ۲ گرم آن استفاده کرد.
زنجبیل را با روغن زیتون، فلفل قرمز خشک شده، دارچین، میخک، برگ بو و پیاز مخلوط نماییید تا سُسی لذیذ حاصل شود.
-در کودکان زیر دو سال نباید استفاده شود.
-مصرف زیاد زنجبیل موجب سوزش سردل میشود.
-افرادی که سنگ کلیه دارند، باید قبل از مصرف زنجبیل حتما با پزشک خود مشورت نمایند.
-اگر داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین و آسپیرین مصرف میکنید، زنجبیل نخورید.
-مصرف زیاد زنجبیل ممکن است با داروهای قلبی و دیابت تداخل نماید.
-مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی باید در حد متعادل باشد.
-مصرف زیاد زنجبیل ممکن است باعث اختلالات سیستم عصبی مرکزی گردد.